Musimy siać

Musimy siać, choć grunta nasze marne,

choć nam do orki pługów brak i bron,

musimy siać, choć wiatr porywa ziarno,

choć w ślad za siewcą kroczą stada wron.

Musimy siać, nie wiedząc w którą stronę

poniesie wiatr i w ziemię rzuci siew,

nie wiedząc gdzie i kto pozbiera plony,

w dożynki czyj radosny huknie śpiew.

Nie wolno ni sił ni dnia marnować,

musimy siać, musimy tworzyć cud,

nie wolno po spichrzach ziarna chować,

na świecie głód, na świecie straszny głód.

A nas tak mało, tych co mogą pono

ze swych zapasów krzyptę braciom dać

i choć nie przy nas wzejdzie ruń zielona,

my róbmy swoje, my musimy siać.

Pieśń rolników z okresu zaborów