Musimy siać
Musimy siać, choć grunta nasze marne,
choć nam do orki pługów brak i bron,
musimy siać, choć wiatr porywa ziarno,
choć w ślad za siewcą kroczą stada wron.
Musimy siać, nie wiedząc w którą stronę
poniesie wiatr i w ziemię rzuci siew,
nie wiedząc gdzie i kto pozbiera plony,
w dożynki czyj radosny huknie śpiew.
Nie wolno ni sił ni dnia marnować,
musimy siać, musimy tworzyć cud,
nie wolno po spichrzach ziarna chować,
na świecie głód, na świecie straszny głód.
A nas tak mało, tych co mogą pono
ze swych zapasów krzyptę braciom dać
i choć nie przy nas wzejdzie ruń zielona,
my róbmy swoje, my musimy siać.
Pieśń rolników z okresu zaborów